Cikël poetik nga Demush Mehmeti Dema

Demush Mehmeti Dema

E MBAJ NË SHPIRT

Pasha ket copë të ëndrrës sime
Pasha ket fjalë goje që po e flas çdo ditë
Thellë në thellësi zemre e kan folen
Fort sa shumë fort e urrej vetmin
Pasha shikimin që e kan varë në dritë
Lotin dhe buzqeshjen e ndaj me ju
Dashurin përherë do e mbaj në shpirt.


AS DERT SE KAM

Kur a'i më i freskëti fllad ere rrahë fytyrën tënde te skuqur all
E ta freskon gjoksin e ndezur si prushi tuj u kall
Mua dhe po me goditi gjithë zjarmia e rruzullit jo as dert se kam
Po ndodhi me goditi më e madhja ftohëtsi polare që egziston
Do më ngrohë dahu i dalur nga thellësi e gjoksit të ngrohët
Vetëm ajo dashuria e zemrës sate mua mi mbanë fuqit
I mundi ftohjet, zjarrmit jo s'ka dhimbje që me mundë e me ligë!


QE BESA PO

U betuam betohemi ne tokë e tonen kokë 
Shtresës së nëndheshme rrashtën tonë ja kemi falë
Betejav të shpeshta shumë gjak kemi derdhun
Me plot vujte e të pa dorzuar qëndruam
Shpesh u mundëm dhe u perulum, qe besa po.


ME FRYMËN E TYRE TË LIG

Naj lëndojnë dhe ëndrrën në çdo cep të saj 
Pamjes së syrit i dhurojnë mjegullinë
Naj shkatrrojnë shpresën për të nesërmën ditë më të mirë
Qiltërsin naj ndytin me gjuhën e ligë 
Të ligjt por si kanal fekalesh dinë të vjellin ndytësir
Mbrapsht naj kthejnë dhe të mbarën, me frymën e tyre të lig!

NUK MUNDET HESHTJA

Dhe pse flas heshtjen zor me e mund
Fjala që mërmërinë ndërvete nuk është fjalë
Në maje gjuhe me ngjiten rrokjet
Në për të qara buze shkronjat pikojnë
Jo nuk mundet heshtja me fjalën e pa bërë.