Mos u mburr moj kohë, se më more poetin
Vetëm trupin ia rrëmbeve hej të rafë pika!
Ai tek unë ka lënë trashëgim shpirtin e veprën
E unë do t'ia ruaj të pastra sa të jetë dita.
Në këtë ditë të sotit ma solle dhuratë
Me penë në dorë e zemrën, sa universi
Është dita e parë e shkurtit dhe unë prapë
Përqafoj rrezet tuaja or diell në mëngjes
Do të dal me dyqind karafilat tuaj në shesh
E do të thërras sa vetë qiell lart ta dëgjoi
Vepra dhe emëri Adem Zaplluzha nuk vdes
Ne banorët e tokës veç ditëlindje do festojmë
Do t'i them qiellit mos më shiko si i turpëruar
Ma more mikun tim, i tregove i pabesë
Shikoje more një herë vargun si rrin i menduar
Kërkon dorën e poetit të këndoi këtë mëngjes
Mos u mburr moj kohë, se poetin tim, e more
Mirë, vetëm të lutem mbajma siç ai e meriton
Dyqind karafilat që i la dhurata kësaj Kosove
Është vepra e tij që gjithë kombin zbukuron
Veç ditëlindje për ty ka miku im Adem Shqiptari
Gjithë jetën këndove me shpirt e forcë uragani
Nuk t'u ndal kënga e fuqishme prej atdhetari
Kur vjen Një Shkurti lart e më lart lavdia e Zani!
31.1.2021
