Alketa Maksuti Beqari: JAM DRITË

Alketa Maksuti Beqari

JAM DRITË

Nëse jam pjesëz apo valë

jam dritë.

Brenda kozmozit gjendem

e tillë.

Më pranoni apo kundërshtoni

jam dritë.

Brenda jush ndodhem

e tillë.

Nëse magnetizoj apo gravitoj

jam dritë.

Brenda kozmosit lundroj

si e tillë.

Natyra ime është e dyfishtë

jam dritë.

Brenda jush përplasem

jam e tillë.

Kërcej apo përkulem

jam dritë.

Brenda kozmosit unike

jam e tillë.

Rrezatoj apo përthithem

jam dritë.

Brenda jush ndriçoj

si e tillë.

Laureta Osmani - Ese

Laureta Osmani

Gjithmonë thuaj: "TË DUA"

   Të shfaqesh i thjeshtë dhe i buzëqeshur është arti më i madh i botës... Çfarë do që i jep jetës, të kthehet pas, prandaj dhuro dashuri dhe jo urrejtje. Thuhet se dashuria është sikur uji, mund të biesh në të, mund të mbytesh në të, por nuk mund të jetosh pa të! Andaj, fillimi dhe fundi juaj le ta ketë emrin: "Njeri i dashur për të gjithë", të dashur lexues. 
   Dashuria është ndjenjë e fuqishme dhe e thellë, që të lidh ngusht me dikë apo me diçka dhe të bënë ta duash me gjithë zemër, miqësi e madhe dhe e çiltër, ndjenjë e zjarrtë që ushqen shpirtin e dikujt për dikë apo për diçka, ndjenjë pëlqimi, adhurimi, dashamirësie, respekti... Dashuria po që është perlë prej vërteti, t'i dhurosh dashuri një fëmije që kur lind e deri kur rritet vonë është një gjë shumë e rëndësishme për të, pavarësisht se si lindin ata, pavarësisht çfarë gjinie, moshe, race, feje apo kombi; posedojnë, pavarësisht se kush janë njerëzit, si sillen, çfarë flasin, çfarë bëjnë... ju, tregoni mirësjellje, mirëkuptim, sinçeritet, tolerancë, solidaritet, respekt, mbi të gjitha ushqeni trurin me paçe dhe shpirtin me dashuri, pra dhuroni pozitivitet ndajë të tjerëve. 
   Është thënë me mijëra herë, bëju të tjerëve atë që dëshiron të ta bëjnë ata ty dhe sillu me të tjerët ashtu si do të dëshiroje të silleshin ata me ty, cilën e pranon shpirti juaj, dhunën apo dashurinë?! Pra, nëse shpirti juaj e pranon dashurinë, atëherë dhuroni dashuri ndajë të tjerëve. 
   Për të gjithë planetin Tokë, DASHURIA qoftë fillimi dhe fundi i jetës e veprës të çdo individi! 
   E dashur fletë e bardhë dhe ju shkronja të zeza, që jeni kombinimi më i mirë për një shkrimtar a poet e që ju kam dëftuar gjithë çfarë kam pasur në mendje dhe në zemër, ju falemnderit për fisnikërinë, ju dua shumë. 
   Të dashur lexues, duke dashur të ju duan të tjerët, gjithmonë thoni: "TË DUA" 

Haxhi Muhaxheri: KUR MË SHKRUAN TI

Haxhi Muhaxheri

KUR MË SHKRUAN TI

Sa herë Ti më shkruan 

N‘shpirt më sjell qetësi

Yjet lozin valle

Veç për ne të dy

Pastaj kur më flet 

Nis e çel qërshia

Dhe mbi çati zemre

Këndojnë shtatë bilbila

E kur Ti më vjen

Sikur ma hap qiellin

Bien shtatë daulle

E hëna puth diellin

Kur më puth në buzë

Shkrihet edhe bora

Sakaq del pranvera

Çel dhe lule vjollca

05.01.2017

Buqetë me poezi nga Emi Krosi

Emi Krosi

Syte e kohes

Oh kohe gernjare, 
Qe gerhet ne hone te thuketa
Ku ereratavione perplasen,
Ne ikona te mugeta hijesh dinosauresh. 
(frymemarrje te akullta epileptike),
Ne therrime te mykura, 
Pertyp fjalet, 
E gjymta honeneve mjegulloshe. 
Oh kohe, 
Permbysur ne balte, 
Perqesh "hijen" njeri... 

Bon, 29/03/2016



Cast

Me shtrengo, 
e mbeshtjelle me frymen tende,
si lulegjak, 
te turfulloje shpirti im.
Dua te vdes ne buzen tende... 

Bon, 18.04.2016



E di... 

E di,  
dashuria eshte nje shkundulline, 
ortekakull qe perplaset, 
ne brigjet e zemres.  
Aty behet uje.  
E di,  
ti je orakull pa hyjni... 

Bon, 18.04.2016



Etyd

Une cmbeshtillem, 
e lumtur,
ne lakuriqesine tende,  
ti kruspullosesh i vluar,  
thellesive te mia.
Aty,
mrekullisht,
trupezohesh ne eter... 

Bon, 26.04.2016



Klithme 

Dua te uleras,  
per petlat zemerthyer , 
ne mirazhutopi,
qe nga parelindurit,  
mallkim deri tek paslindurit.  
O toka ime,  
zhelezhgerryer, 
honeve te kujteses tende,
lypsare deri ne infinit...
U thua valle,
volle vrerin e anakondes??? 
(tutje hijevdekja mallkon si vajtoca),
ne corben e mjellmet, 
te klithmes tende... 
Uleri,  
thellesive te tua, 
o mllefi im kozmik... 
Uleri!!! 

Bon, 04/06/2016



Pijetari

Ne formen e femres, 
 gota majetake turfullon,  
nen dehjen e vjeter,
  te paemer;
FEMER. 
(ne hone ererash guduliseshe),
 neper aurat e nates fluturake...
 Pijetar,  
vera jote,  
amfore ekzaltimi... 

03/05/2016



Sot 

Sot, 
ne grine gjermanike,  
i muget kujtimi thyhet,  
mbi tas caji,  
nje kupe diell, 
pi ne goten e dehur gjysmezbrazur, 
si peme e vetmur
qe mbeshtjell me hijen e saj,
mallin tim...
(nje papirus ka shkruar epitaf),
ne gjysmeformen e qiriut te mekur... 
Sot,  
shshshtttt, 
ne oren tre,  
luan Shqiperia

11/06/2016



Heshtje apo... 

Nje "kafshate" diell,  
permbysa ne sofren e gurte,  
ku heshta e fjales, 
(s)mund te teret 
ne ashtin e ereshkumes mbremesore
(tjegullat mavi te qiellit), 
ku agu bubulon zjarrmni... 
O frymemarrje,  
qe stuhishem shteron ne gjoks,  
me petka zjarri,  
endesh si Luciferi...
Torba e fatit, 
u shqye... 
Heshtje apo...
Mugetire gjermanike,
me lakon ne kurm.

Bon, 14/06/2016



Vullkani

E ngushte,  
bluza jote, 
nga vullkani pragshperthim...
...Tsumani furishem, 
pushtoj ishullin tend...
Akoma, 
bregu (s)nuk qenka permbytur...
Vullkani, 
e pupurt Venera... 

25/06/2016



Mesnate

Tani, 
tejnata,  
nje thyese puthje,   
ne frymethithje si celessoli mbi pentagram, 
 ti kosinusi im... 
Valuar kofshet lakuriqe paralele,  
si hipotenuza ne re maxhor,  
ekuacion lakuriqesia ime ne katrore... 

Pikcuditese ashti yt,  
(perthyer mes thonjezash), 
e lenget materia, 
deri ne infinit...
Alkimia jote,  
metafore alkine...
 Zjarrakull ne + - 300 Grade Celsius...
 Mesnate, 
 Pitagora u hirnua... 

13/08/20016



Strukje

Jam ulur ne prag,
ne hishpresen, 
hallakatur si gishta anonime, 
ne lekuren e murrme te bebesythit, 
nen sqetullen e eres, 
qe hungerin rrepevehirta te shpatit,
(ninulla mengjesore e veseeres josh),
ne strehefatin qe gjithkush, 
ndalon pas stuhise... 
Numeroj fjalet e shkoqura te vetmise...
qe shkaperdredhet ne parket... 

Jam stukur,  
ne cepedhome, 
nen tingullin e shiut,  
duke pritur  "kalorsin blu ",
te puthe buzet shkrum... 

Bon 11/08/2016.

Kjo poezi ka marre cmim te trete ne konkursin e Diaspores ne Prishtine 2017.)



Abstraksion

Sonte,  
te gjitha lapsat, 
do ti hedh ne kulete, 
enderren kokeprere,  
do ta flak ne hon,
sonte,
floket do ti bej shtellunge,  
(do end sixhade malli), 
sonte,
emrat do t'i gris,  
ne asfalti e vale te rrufese,  
sonte,  
takat do ti thyej, 
(ne rrasen myshkeamult te bjeshkes)
ne nateikjen e majmunit jeshil,
sonte, 
carcafet "e vdekura", 
do nder ne morg si mumje. 
Sonte....,
oh sonte... 
pa penela do pikturoj lumturine??! 
Valle,  
c'(pa)forme do kete??! 

Bon, 17/10/2016



Zombi

Në plang të heshtjes, 
mëkat i hirtë, 
oh pjeshka lazdrare, 
sinori yt i lugët, 
nënsqetullën hënore, 
magma e tërbimit, 
u zhvoshk mbi kalërim,
(tingulli i zjarrit brambullit),
vampir gjakathët,
në perversitet dëshërimor.... 
ZOMBI, 
e pa(për)kryer koha flijimore!!!



Djajtë

Jeta ime, 
zhgërryer në llucë,
me zhaba të ftofta, 
kuit klithmëthyer,
në Hadin e ftohtë në kërkim të Erosit. 
Me skelete puthjesh, 
sythash petalenjoma, 
nën sqetulla të trishta, 
stuhish vegjetariane, 
në grima paragimesh,
(ajërmykur në sënduqe të drujta ninullash),
jeta ime prej djalli, 
me aborte psherëtimash, 
në epitafe biblike, 
Fanfara e Kleopatrës, 
mbrujtur me vrungujbardhë, 
malli të ndryshkur, 
teneqeve të kohës barbare... 
Me përdhunë, 
grushtat e erës rrahën njerinë,
(mëkuan errësirat pllajavedemone),
për encklopedinë e pashkruar,
të mëkatit të lakmisë, 
në vetminë e therur, 
honeve të shpresave të reja, 
kacavjerrë në eter. 
O jetë njerzore, 
opus Mozartian, 
varur si një pentagram, 
në oktavën e Penelopës ,
pret të mbështhjellë agun e bruztë...
Tingujgrisur,
do qeshim dhe qajmë bashkë, 
udhëve të pashkruara pa kronikanë... 
Djall, 
në vdekjet tona ,
(s)do jesh varrmihës... 
Fundja, 
ti je gabimi ynë...

Mars, 2017



Kohë dashurie

E shoh tejkohën, 
ulu në zgrip të humnerës, 
që numëron petale lulëkuqe... 
Dashuria për fëmijërinë këmbëzbardhur, 
honene si tesha të lagura në zalll, 
në xhepin e kujtimeve më brambullit zjarri, 
kur yshten ëndërrat. 
E mira kohë, 
(si doçkë foshnjeje e ngrohtë)
kafeneve të vona në tymra cigaresh, 
buzëqesh si prostitutë e vjetër... 
Koha jonë, 
e pakohë, 
e pakryer,
me unaza gjaku të mpiksur të pritjes, 
për një buzëqeshje fëminore, 
për dashuri hyjnore të çiltër, 
koha, i jep kohë kohës, 
të takojë të vdekurit, 
të mbledhë kujtimet udhëve të paemërta, 
(në tramvajet e hekurta),
si metastaza në zemër të dheut, 
në çantëshpinën solare. 
Dashuria dhe koha, 
pështyjnë pasqyrën e kotësisë kohore,
te vjedhur padrejtësisht NJERZORE!


06/01/ 2018