Haxhi Muhaxheri: MË PRIT

Haxhi Muhaxheri

MË PRIT

E dashur
Nesër 
Ne freskun e agut
Do të bëhem ajër
E me shpejtësi drite
Do të vij 
Lehtë lehtë
Pahetueshëm
Të futem
Për vrimë të çelësit
Në dhomen tuaj
Në shtrat
Në ty
E ta shijoj
Pllëmb për pllëmb
Bukurinë e Atdheut
Bashkë me melodinë
E Këngës së Psherëtimave

Nesër
Më prit zgjuar 
Princesha ime
Bashkë do ta pijmë
Kafenë e mëngjesit
Shoqëruar me lëng pjeshke
Llokum trëndafilash
E aromë djersësh
Neser... mos harro...

15.12.2017

I riu Venom Seferi, ngarend drejt suksesit...

Venom, alias Vendim Seferi

Shkruan: Imri TRENA

VENOMI, SHEMBULL PËR TË MIRË...

Si qindra e mijëra shqiptarë të cilët edhe në prag të mileniumit të ri, nga dhuna dhe terrori serb braktisën Kosovën, ashtu ndodhi edhe me familjen e z.Rustem Xhemajl Seferit nga Magura e Lypjanit. Ata pas një odisejade të gjatë e të mundishme më në fund gjetën strehim në Norvegji në qutetin e bukur Drammen...

Venomi, (emër ky përkdhelës nga shokët norvegjez, përndryshe emri i tij i vërtetë është Vendim); djali i dytë në familjen bujare erdhi në jetë në këtë shtet skandinav, por prindërit e tij që nga fëmijëria e hershme e edukuan në frymën kombëtare dhe vazhdimisht i tregonin për rrënjët e fisit; mbi të gjitha për stërgjyshin Sefer Kleçka për veprimtarinë e tij patriotike. Ia ngulitën në mendje e shpirtë dashurinë për Atdheun, Shqipërinë, gjuhën shqipe të cilën e folën vazhdimisht në shtëpi dhe asgjë kjo si pengoi për t`u integruar edhe në shoqërinë norvegjeze ku ishte shembull kudo për të mirë. 

Venomi që në vegjëli ishte i dashuruar në artin e së bukurës; ai luajti bashkë me të vëllain Durimin edhe në një rol episodik në filmin "Shota dhe Azem Galica". Ditë më parë Vonomi arriti të realizoj edhe një video klip interesant me z.Hekuran Krasniqi i cili që në ditët e para po dëshmohet se po pëlqehet nga adhuruesit e shumtë të muzikës argëtuese.

Urojmë që ky videoprojekt të jetë çelësi i sukseseve tjera të Venomit.

Shtatë poezi nga Fran Tanushi

Poeti Fran Tanushi

POETIT

Kaherë ty s’të ha palla

të bjerrësh kohë

për të numëruar

ditë muaj dhe vite

ti vetëm hesht

e në heshtje shkruan

duke “harruar’’ dhimbjet

sfiduar vdekjen

jetës për t’i dhënë kuptim

lëngatën vendose në karantinë

(thoshte im atë)

mik

zgjedhe një ditë

nga jeta e poetëve

e grishi në tryezë

të shkruajnë poemën…!

mjeranët

i vrasin poetët

KUSH JE TI

që me degdise 

më trete 

më larg se ,,meritoja’’

më shtyve 

më t'kurre 

djalë dhe fëmijë më bërë .

ti engjëll 

trullosur brigjeve të ujëvarave 

ku zanat pushojnë

kush je ti 

që lahesh lumit të rrëmbyer 

në puthitjen e detit të valëzuar

luan dhe lodron me mua 

dhe rreth meje 

kalama i gjindosur

herë të dua 

herë të urrej 

Ty dreq e djall

shenjtëria ime e djallëzuar 

Ti 

bekim i virtytit HYJNOR

SHKALLA E DIELLIT

Ne nje vend dikund mes bjeshkeve

ku dielli lind vone

dhe perendon heret

eshte dhe nje shkemb 

ne forme te germes v'e

shkalla e diellit i thone

Ne kohet e lashta

kur nuk ekzistonin kalendaret

malesoret orientoheshin

me diellin ne shkalle

Dhe kur ajo v'e binte 

te shkembi i rrexuem

aty ku dielli e puthe ate vend

banoret e saj thonin 

erdh dita e veres

Eshte e shtata dite 

pas te shtatit mars

dites kur vere markja

nena ime 

u be nene

JERUZALEM

Jeruzalem 

qytet i shenjte

nga shenjterit braktisur

mbete se mbete qytet

Çfare iu duhet shenjeteria 

atyre qe vuajne

dhe vdesin per token e vet

Toke e sh(tr)enjte 

e lare me gjak

rrahur ne ere terur ne flake

Te shenjte e ke veten

te shtrenjte emrin e ke

shenjeterive qiellin ua le

Jeruzalem 

qytet i shpreses

i shendritur

nga diell e hene

Ndergjegja njerzore 

shenjterit ngatrrestar 

ka me i perzene

Jeruzalem 

qytet i bardhe

i vogel per nje

per te gjithe i madh

Jeruzalem

Jeruzalem

NUHATJE E PËRHUMBUR

I shkundur shfrenimesh 

të nuhatjës së përhumbur 

asnjëherë s'jam zbrapsë

Kopshtieve duke rëndur

Në kërkim të nj'asaj ere

më aromë hundëshpuese 

qeparizave shpërndarë 

Puhi e derdhur valë valë

Pas cilës aromë të mbarsuar 

mbështjellur më polen mëkati 

paskam rëndur që kur

E sfidova ylberin

SHKËLQIM I NGRIRË

Rrugëve të dhimbjës 

Shpirterat u trazuan 

Çative të pjerrëta

Mbi dyer të mbyllura 

Akujt trashin shtatin

Acar i stinës së brisht erdhi

Ia bëhu para kohe 

Shkëlqimi i ngrirë 

Krahët tatpjetë shtrinë 

Heshtja zotëron kudo

DUKE KËRKUAR NJË TITULL

Më duar të zgjatura e mat' hapesirën 

Si dhe zbrazetinë e zemrës e mat

Në çast një rrapellimë u dëgjua 

Nga vitrina rane ca porcellane

Pranverë e vonë u këput në mes

Zbrazeti e heshtur mbushur më zhurmë

Poeti që kafën e sosi pa sheqer

Në shoqerim të saj ngriti një fernet

Haxhi Muhaxheri: ETA DHE KOMETA

Haxhi Muhaxhri

ETA DHE KOMETA

As nata e mori vesh çfarë i ndodhi

Kur numërat ndryshuan në rrethin e shtatë

E Liria udhëtoj dimensioneve të panjohura

Bashkë me dritën që lëshuan rrufetë

Eta Eta

Bërthamën godet Kometa

U thye kufiri ndryshuan polet pushuan ëndrrat

Në Teatrin e Qiellit u shfaqen dy silueta

E hënës një yll fshehurazi ia shkeli syrin

Pastaj doli fjala se veten burgosi tundimi

Eta Eta

Ku mbet Kometa

_________

05.12.2017

Merita Berisha: BULËZIM DASHURIE

Merita Berisha

BULËZIM DASHURIE

Mes lulesh rritu ndritu lulëzo

E dëshprimit kurrë mos ju fal 

Munde djallin përbrënda

E thuaj këngës si më parë

Mos ju tremb plagëve

Kur ndonjë lulegjëmbi ther

Se pastaj vijnë ëndërrat e ëmbëla

E shpirtit i jepin qetësi

Mos ju gëzo ikjeve

Ato veç dhimbje e lot kanë

Jetës i duhen bulëzim dashurish 

Që bota të sillet rreht nesh

Buqetë poetike nga Ramë Bashota

Ramë Bashota

Në gjoksin tim ti qaje më zë

Si rri me lotë sikur bënë garë
Shpreh aq inat e ti e lë si virtyt,
Të vë çdohere në vend të parë
E lulet i lë unë në vendin e dytë.

Pse mllefi tek ty fle dhe i pasur
Nëse do ti nuk të thërras në emër,
Shkelqen fjala kur them e dashur
T'thërras ty n'daç shpirt e n'daç zemër.

Pse të gjitha të duken ty aq pak
Shprehe inat e mllef si cdo femër,
Sikur dashurisë herë i vë ti kapak
S'do të thërrasi shpirt ,as në emër.

Nuk zë vend jashtë as në dhomë
Për ty jap nga vetja unë çdo gjë,
T'i fshije sy e qepalla me pallomë
Në gjoksin tim qesh e qajë më zë.

16.12.2017


Si të iku nga ty aq larg...

Si të iku nga ty ,unë aq larg
Ç'të bëjë të iku në shpejtësi,
Mos u ndal mos qaj në prag
Loti t'i shprish qerpik sy të zi.

Si të them unë ty lamtumirë
Pret me shpresë tek ajo portë,
Si të them ty tani natën e mirë
Rreshqasin në gjoks ty ata lotë..

Siq më duket do shihemi rrallë
Krisma portes mbeti në kujtesë,
Dashurinë gjallë e mban ai mallë
Nese s'shihemi jeton ajo shpresë


11.12.2017 


Imazh dimri..

Si çdo gjë i vë për tokë
Aq shpejt tokën e zbardhë,
Flokët m'i zbardhë n'kokë
Zë fron zë vend të madh.

Krenohej së koti vjeshta
Ishe shtrirë si më së miri,
Zotroje alpe edhe vreshta
Aq shpejt i pushtoi dimri.

Veriu i pushtoi ato kreshta
Siq deshi ,me acar e dëborë,
M'i ngriu duar e këta rreshta
S'levizë dot buzë dhe as dorë.

Furishem po shpreh mllef
Me forcë po troket në derë,
Shpreh inat shpreh edhe qef
S'do këtë stinë as pranverë.


06.12.2017


Vinjetë - më fal ti për vonesen...!

Jeta më hodhi stërkallë e strallë
E ca flisnin hidhur ca aq ëmbël,
U rrita në engjuj ,ca ishin si djall
Faj im -mbeta vetë sikur ëngjell.

Nëse pyet ku lash unë ato vite 
Mbolla shpresë në alpe e brigje,
Nëse çorton ishin vëtem si rite
Vitet e mija i lash nëpër shtigje.

Nëse të flas pak ty edhe si prind
Të vetmuar të dy, jeta ajo ka flakë,
Por,nga vetja të ndava gjak e ind
Me vargjet botën ke në shuplakë.

Që e re ishe thoje pleqëria të vjen
Të jap jetën - shpritin edhe shpresën,
Nga vetja dhash për ty edhe një gen
Vinjetë ,ti më fal - për vonesën!


02.12.2017


E dashur më ndëgjo....!

Dashurinë s'do e lëmë veç në letra
As teoremë deshirë pasion a fjalë,
Ne, tani duhet të kalojmë në vepra
Shtatore ngrisim - do bëhet e gjalle.

Shtatore të jetë sikur ne prefekt
Dashurinë e shkrim në ar a bakër,
Ne jemi vete projektues e arçitekt
Po t'vije dhe djalli - kot qendron afër!

Të na ngjajë shtatorja përnjëmend
Dhe të qëndroje e fortë si fortesë,
Le të vijë djalli, të prish e gdhënd
I hasë dalta në bronz e si pa bese.

Do na vardiset si ëngjëll edhe lak
Dashurisë i varim patkua në beteja,
Nga lashtësia e luftëra i ulur në gjak
Djallit i vriten idet dhe planet e reja.


21.11.2017

Një poezi nga Alketa Maksuti Beqari

Alketa Maksuti Beqari

Nesër

Nesër

dua kafen e mëngjesit

ta pi me ty.

Nesër

dua të jem 

krah teje.

Nesër

dua të ndjej 

të ndjej 

praninë tënde.

Nesër,

mos harro!

Cikël poetik nga Demush Mehmeti

Demush Mehmeti

VETËM NJË URATË

JO DHE LARG

Isha në vende evrope

Vet e pashë

Thashë

E po sa larg ne jemi 

Largë,

Ndoshta

Jo dhe bash largë

Dy dekadat tona

Me vetën

Me shekujt

Janë duke u matë !

VJENË MOMENTI

Jetë o ti e jona e shtrejta jetë

Vjenë momenti

Vjenë

Dy duart najë vënë në kokë

Dhe jetën më se dojmë

Vjenë momenti

Vjenë

Gjuhën tonë e lidhë në gojë

Loti derdhur pare s'bënë

Dhe vjenë momenti

Vjenë

Ketë jetë najë zbukuronë

Lutemi e lutemi zgjate i lumi zot !

KREJT NORMAL

Dhe në një valë të gëzimit tim

Gëzimit tim të madhë

Kur u ndrrua unaza fejesës

Mes zonjushes franceze

Dhe birit tim shqipëtar

Një pikë loti më trathtoi e ra

Ma theu zemrën e bërë qelq

Të tejdukshmën zemër

Me pamjen e sajë kristal

As në valën ngrohtësi gëzimi 

Jo nuk mundem 

Ta largoj një brengën time

Timën brengë kjo krejt normal !

SONTE PARA IKJES

Kur po ndahemi në ket natë

Me ju o mërgimtar

Sonte para ikjes

Çdo përqafim më lumturonë

Sa fort më ndrydhë

Dhe më mërzit

Sa thellë po i ndjejë

Kjo krejt kështu është jeta

Duhet jetu

Me dashuri gjithat i kalojmë .

VETËM NJË URATË

E di dhe ne juve ju mungojmë

Na mungoni shumë

Pas ikjës sonë

Tani që erdhëm u ndamë

Biri im i dashur

Mbrëmë dhe në ëndërr dëgjova kollën tuaj

Zërin e ëmbël duke folë

Nga dhoma përballë

As dhe një fjalë më shumë

Vetëm një uratë 

Ju paqim kështu si drita 

Me të ëmblën engjëllushën tënde pranë!

ASKUSH

Me gëzimet tona

Tonat gëzime

Ani

Le të tallët bota pa anë

Le të tallët

As dert nuk e kamë

Me vuajtjet tonag

Tonat vuajtje

Askush

Vallën mos ta vallëzon.

PO OFRONË

Në vargun e vet shpejtë po ecin ditët

Ecin s'dinë me u ndalë

Çdo minut që ecën e ikë 

Në heshtëjën memece po e numëroj

Jo as një i imëti sekond 

Të më ikë s'mundët

Pa shmangshëm do e numëroj

Deri në rikthimin ndarës që po ofronë

Buqetë poetike nga Rozeta Kreste

Rozeta Kreste

TE LUTEM TI ME THUAJ

Si mund ta nisja une pa ty
Nje rruge aq te gjate?
Si mos ti putha syte e zez 
Si mos ti prekja duarte?

Si mund ta ngrija une nje gote
Ne net vetmie varg?
Si mund te rrahe gjysma e zemres
Kur gjysma shtegton larg?

Si mund ta hidhja capin vetem 
Prej mallit e rrenuar,
Ne c'do fund gote qendron ti
I heshtur,fjaleharruar.

Me ty netet me behen ore,
Bora me luledelen ngjan,
E ndihem zane me kurore,
Tek shtriqem embel nen jorgan.

Po ndihem vetem e pa mbrojtur,
Larg botes e harruar,
Ku t'i gjej fjalet,ku ta gjej zerin,
Te lutem,ti me thuaj...?


ESHTE E NDALUAR

Te lutem mos me duaj kesisoj,
Pak me pak me duaj, pak me pak.
Se as vete me s'po kuptoj,
Jam bishe e plagosur zene ne lak.

Eshte e ndaluar rruga per tek ti,
Po une e shkel e lulet gelojne pas,
Dhe syte e tu te dhimbsur ti rembeje,
Si hajmali ne gjirin tim i mbaj.

Eshte e ndaluar te te them te dua?
Eshte e ndaluar kur shpirtin mbi kryq le ?
Eshte e ndaluar te jesh e dashuruar ?
Eshte e ndaluar te jesh ajo qe je ?

Me quaj te perdale te pa fe,
Me thuaj se e gjitha loje qe,
Me quaj me te ligen e te ligave,
Qe une te ik e te te le.....

ME JEP NJE SHENJE

Shpirtin me dhembe kafshoj

As brenda as jashte leshuar

Me shpirt e pa shpirt kesisoj

Zvarritem mundohem te shkruaj.

Me zemer pa zemer kam mbetur

Se di si ma vodhen e humba

Kjo jete e ka luften te eger

Triumfin e prita mes plumbash.

Ja dora jote me ngjan

Si udhe neteve pa krye

Buza te puthuren se mban

Reflekset jane fshire prej dhimbjes.

Me jep nje shenje,nje ender

Ku te ec e shpenguar

Te zgjohem te ngrihem serish

Trishtimin me thonj ta bluaj.

Nje krah pulbardhe me sill

Ere do behem,furtune

Drejt qiellit rete do gris 

E botes ti them:"Kjo jam une!"

MOS SHKO

Mos shko sonte, mos shko

Rri shkujdesur ne endrat e mija

Shih si dridht buza e eperme

Nga afshi qe la dashuria.

Mos shko sonte, mos shko,

Behu prehe e ndjnjes trupore

Si dylle te treten lekuret

Ne forcen e bukur hyjnore.

Merma shpirtin ne duar kete nate

Si zog dimri dridhet ngadal

Me frymen tende ma ngroh

E impulse jete te marre.

Mblidhmi eshtrat ne grushtet e tua

Si kembane bucasin,degjon!

Jane tinguj shpirti qe flasin

Zoti vete bekimin dergon,

Mos shko sonte,mos shko

Rri shkujdsur ne endrat e mija

Le te thyhen pasqyrat e kohes

Qielli te ndizet nga dashuria.

REKUEM

C'i dua fjalet kur te kam ty

Kur te ndjej rrahjet neper deje,

Kur trupat digjen behen hi

Stuhi qe shkrep me fill rrufeje.

C'i dua endrat kur jam me ty

Kur ti je endra me e bukur,

Rreshqet si xhind gjakut tim 

E mbin nje lule nga c'do e puthur.

Ne doren tende shoh syte e mi

E krihet jeta ne pellembe

Rreshkasin yjet si inxhi

E fryma jote me behet kenge!

E CMUND ME SHUME PER NJE POET

Dhe ja serish do shkoj atje,

Ku rrjedh nje lume,me zgjon nje dallge,

Ku kam shtepi e kam atdhe,

Ku kam dy varre qe peng me mbajne.

Kam lene shume fjale qe dot s'i thashe,

Kenge te pa shkruara kam lene plot,

Kam humbur zemren atje mes dallgeve,

Kur ika s'munda ta marr dot.

Kam lene ca puthje qe dot s'i mora,

E ca te tjera qe si dhashe dot,

Ndoshta si gjej i ka marre era,

E rri e pres ashtu me kot.

Kam lene copezash kujtimesh,

Disa i humba si ruajta dot,

Te tjerat i mblodha ne therime,

Edhe i ngjita me timin lot.

E c'mund me shume per nje poet,

Kjo pasuri a si mjafton?

Shpirtin kam dallge e zemren det,

Lirine zot e permbi zot.

ESHTE E NDALUAR...

Te lutem mos me duaj kesisoj,

Pak me pak me duaj, pak me pak.

Se as vete me s'po kuptoj,

Jam bishe e plagosur zene ne lak.

Eshte e ndaluar rruga per tek ti,

Po une e shkel e lulet gelojne pas,

Dhe syte e tu te dhimbsur ti rembeje,

Si hajmali ne gjirin tim i mbaj.

Eshte e ndaluar te te them te dua?

Eshte e ndaluar kur shpirtin mbi kryq le ?

Eshte e ndaluar te jesh e dashuruar ?

Eshte e ndaluar te jesh ajo qe je ?

Me quaj te perdale te pa fe,

Me thuaj se e gjitha loje qe,

Me quaj me te ligen e te ligave,

Qe une te ik e te te le....

JANË TË BUKURA MËKATET E MIA

Unë s’jam shenjtore dhe kurrë s’do të jem,

linda në pranverë nga një grua,

ajo mëkatoi që më solli në jetë,

ndaj dhe unë mëkatet i dua.

Kam shtyer rrasën e varrit,

kam shkelur mbi të,

fatin tim nënshkruaj pa droje,

rreshtat e strofat testament ua lë,

Dashuritë e lotët që u munguan shenjtorëve.

Jam grua e çdo ditë mëkatoj,

solla jetë në jetë nga dashuri,

bëra atë që Maria s’e bëri dot.

Shëëët, janë të bukura mëkatet e mia!

KARTE PA ADRESE

Nisa nje karte pa adrese
Rrugen i dhashe ne fluturim
Dikush diku ate duhet ta prese
Pa c'ka se siper saj nuk ka asnje mbishkrim.

Nese dikush diku pret pareshtur
Atje ka per te ndalur malli im
Ai qe pret do ta lexoje i heshtur
Se shpirti lexon shpirtin pa mbishkrim.

Tregim nga Vita Blloshmi

Vita BLLOSHMI

BUZËQESHJA E JETËS

Disa pika shiu në xhamin e makinës e bënë të zgjohej nga ajo përhumbje. Ktheu kokën nga i shoqi, që po i jepte makinës dhe i buzëqeshi . Të dy donin e mundoheshin të ishin të qetë për të mos merakosur njëri - tjetrin por mbrenda vetes ishin shumë të shqetësuar. Makina gjarpëronte rrugës përmes një pejsazhi piktoresk dhe ajo e vështronte në heshtje, sikur donte të përthithte çdo element të asaj bukurie. Pastaj sërish mbështeti kokën në xhamin e makinës. Dhe përsëri u përhumb...
-Ana,- kemi një orë që udhëtojmë, dëshiron të ndalojmë pak të shkrythësh këmbët - tha Karlo.
-Jo, jo,- i dashur,- tha Ana,- preferoj të shkoj një orë e më parë e të bëj atë që duhet të bëj ... Ajo u mundua të ishte e qetë në fjalët e saj por edhe vetë e kuptoi që zëri iu drodh dhe një lëmsh iu mblodh në grykë .. Po shkonin të bënin një ekzaminim të rëndësishëm për Anën, në një qytet tjetër. Jo se nuk kishte aty ku banonin apo nuk bëhej ai lloj ekzaminimi, por dikush u kishte thënë që në qytetin tjetër ishin më të avancuar në këtë drejtim. .

***
Ishte një ditë e zakonshme, si gjithë ditët e tjera, kur Anës i telefonuan nga spitali.
-Urdhëroni, kush jeni?
-Jemi nga laboratori i screening ,- u dëgjuar një zë gruaje nga ana tjetër. Flas me Ana Malaj?
-Unë jam...
-Duhet të vini nesër në spital për të bërë një ekografi në lidhje me vizitën e fundit që keni bërë ...
-Pse, çfarë ka ndodhur?- mërmëriti Ana.
-Nuk di të them më shumë-ia preu shkurt zëri nga ana tjetër. Nesër në orën 9. Mirupafshim!
Anës i mbeti telefoni në duar. Ajo kishte harruar fare që një muaj më parë kishte bërë një mamografi, thjesht sepse kishte kaluar të 40- at, por pa patur ndonjë shqetësim. Mbeti ashtu me telefonin në dorë. Një zbehje e fytyrës dhe një këputje e gjunjve e bënë që të ulej në cepin e divanit që ndodhej aty afër. Një telefonatë e tillë, pikërisht kur ndihej në kulmin e forcave dhe energjive të saj. Ajo ishte një grua e bukur, që i ruante më së miri akoma tiparet e rinisë dhe i buzëqeshte çdo ditë jetës me hare. I kushtonte kujdes vetes, vishej bukur dhe në punën e saj e mbanin për një grua me shumë gusto e që dinte ta gëzonte jetën. Me buzëqeshje i niste ditët e me buzëqeshje e humor i mbyllte...Por ja që paska edhe momente që ta ngrijnë buzëqeshjen në buzë. Pikërisht në një moment të tillë e gjeti i shoqi që sapo u kthye nga puna. Ajo nuk iu hodh në qafë si mbrëmjet e tjera, por mbeti e palëvizur në cepi i divanit.
-Ana, çfarë ka ndodhur?- tha Karlo sapo e pa ashtu.Pse je zbehur në fytyrë?
-Nuk di, mbase jam shqetësuar kot, por më telefonuan nga spitali,-tha ajo duke u ngritur si me përtesë.- Nesër në orën 9 më duhet të bëj një ekografi ... bahhh...Dhe vajti e iu mbështet atij në gjoks si për të gjetur mbrojtje nga një sulm i panjohur.
-Mos u shqetëso, me siguri nuk është asgjë,-u mundua ai ta qetësojë dhe e mbështolli në krahët e tij. -Ulu të të bëj një kafe që ta mbledhësh veten. Ai i bëri kafetë në heshtje dhe po në heshtje i pinë. Ashtu me disa sforcime për të bërë humor vazhdoi e tërë mbrëmja. Asnjëri nuk ishte aq i zoti që ta fshihte hijen e shqetësimit që kishte rënë...
Ajo ishte nata më e gjatë e jetës së saj. Sillej e risillej në shtrat pa vënë gjumë në sy. Mundohej të mos e shqetësonte Karlon që kishte ardhur i lodhur nga puna dhe pas disa përpjekjesh të mundimshme e zuri gjumi. Para sysh i kalonte rinia e saj e vrullshme. Ishte më e gjalla dhe më e qeshura ndër shoqe dhe ishte gjithnjë ajo që tërhiqte e para vëmendjen e djemve me natyrën e saj, aq sa shoqet xhelozoheshin e ia kishin zili. -Ti do të na i rrëmbesh të gjithë e do na lëshë beqare,-i thonin ato me të qeshur. -Mos u mërzisni se ka bulevardi djem plot, edhe për ju,-ua kthente ajo.
Me këto mendime e gjeti mëngjesi. U çua, bëri dushin dhe u mundua të sillej normalisht, edhe pse një lloj shqetësimi i dallohej qartë në fytyrë. I bëri kafenë Karlos që u nis nxitimthi për në punë duke e puthur lehtë në faqe e duke i rrahur shpatullat për ta qetësuar. Puthi fëmijët tek i shoqëroi për në shkollë dhe 20 minuta para orarit arriti në spital . Koridoret e akullt dhe karriget bosh i shtuan tensionin dhe ankthin Anës ... Ajo u ul në një nga karriget e ftohta afër derës ku ishte shkruar: Ekografia... Një vajzë e re e përshëndeti dhe me një buzëqeshje të brishtë e pyeti nëse kishte ardhur doktoresha. Ana mblodhi supet dhe i tha se deri në atë çast asnjeri nuk kishte dalë nga ajo derë. Vajza i buzëqeshi përsëri dhe e pyeti: -Edhe ju jeni në kurë ?
Ana u drodh dhe ia preu shkurt:- Jo, jo... Dhe e shikoi vajzën me bisht të syrit . Ajo qetësisht vazhdoi:- Unë kam mbaruar ciklin e parë të terapisë dhe deri tani çdo gjë po shkon mirë …
Ana po e ndiqte me shumë vështirësi këtë bisedë që i solli njëfarë shqetësimi të brendshëm e gati po tregohej e pasjellshme me atë vajzë, e cila fliste butësisht e me çiltërsi. Për fat të mirë dera u hap dhe një infermiere në gjysmë moshe u shfaq dhe si me përtesë thirri: - Malaj?

Ana u ngrit dhe ndoqi e heshtur infermieren, e cila, pasi kaloi një koridor, trokiti dhe e futi në një dhomë.- Prit këtu,- i tha,-deri sa të vijë doktoresha.

Pas disa minutash, që iu dukën një jetë, në derë u shfaq një vajzë e re dhe e bukur,që e përshëndeti me shumë dashamirësi: -Mirëmëngjes, zonja Malaj! Unë jam doktoresha Nadia. Ju kemi thirrur sepse në mamografinë tuaj kemi parë diçka që është e dyshimtë dhe tani do ta shikojmë më mirë. Ju lutem përgatituni dhe shtrihuni... Ana tashmë nuk kuptonte asgjë, nuk ishte e zonja të fliste vetëm zbatonte të gjithë urdhërat në mënyrë automatike. U shtri në krevatin e bardhë si dëborë, ku çdo gje i dukej e akullt. Doktoresha u ul pranë saj, i buzëqeshi sërish dhe i shtrëngoi dorën, duke i thënë se duhej të rrinte e qetë. Vazhdoi ta vizitonte imtësisht për gati 40 minuta. Në një moment doktoresha thirri dikë tjetër dhe u konsultuan duke folur me terma shkencore, nga të cilat Ana nuk kuptoi asgjë ... -Zonja Malaj, mbaruam, ju lutem vishuni dhe më prisni në zyrën time,-i tha pacientes. Ana u vesh me ngathtësi dhe një i zbehtë i mbuloi fytyrën. Duart i dridheshin, por u mundua të dukej e qetë. Doli nga dhoma e ekografisë dhe u ndal tek zyra e doktoreshës. U ul në një karrige dhe sytë i shkuan tek një tabelë ku ishin të gjitha statistikat dhe përqindjet e grave pas moshës 40 vjeç, që mund të prekeshin nga tumori i gjirit...Nuk pati kohë të thellohej, sepse dera u hap dhe hyri doktoresha Nadia, sëbashku me atë djalin me të cilin u konsultuan pak më parë.- Jam Andi,onkologu, buzeqeshi ai me formalitet. Ana u drodh kur dëgjoi fjalën onkologu, sikur një teh i ftohtë ta prekte në mish.

-Zonja Malaj, duam të jemi të drejtpërdrejtë me ju, që të mos humbim kohë. Nga shqyrtimet e bëra deri tani kemi konstatuar sëbashku me doktoreshë Nadian që në gjirin tuaj të majtë keni një masë të huaj, që për nga forma e përmasa na nxit të thellohemi më tej. Kështu, nëse ju jeni dakord, që nesër bëjmë biopsinë dhe vazhdojmë,- foli onkologu pa lënë boshllëk mes fjalëve të tij.

-Po unë nuk ... ndiej asgjë, mezi mërmëriti Ana.- O zot, si është e mundur? Dhe lotë të nxehtë i mbuluan faqet.

-Shkenca nuk është opinion, zonjë,- tha doktori,- këtu flitet me fakte, kështu sa më parë të fillojmë kurimin, aq më mirë është për ne. Ok ?

Anës po i jepte bezdi kjo mënyrë të foluri. Doktori po i dukej aq i ftohtë dhe i prerë si një gjykatës në momentin kur jep vendimin. Mezi i ngriti sytë dhe tha: - Po unë sonte duhet të kthehem në shtëpi e nesër vij... - Ok,- thanë ata... Ana u ngrit nga karrigia , mërmëriti një “mirupafshim” dhe, pasi përshkoi përsëri koridorin e gjatë u gjend në dalje të spitalit. Ndërsa po shkonte drejt makinës dëgjoi telefonin. Ishte Karlo...

-Hë, e dashur, si vajti kontrolli?

-Kam një tumor-, tha shkurt Ana.

-Çfarë? E si mund ta dinë ata pa bërë biopsinë, nuk kuptojnë asgjë ata, si mund të të thonë diçka të tillë - turfullonte Karlo nga ana tjetër, ndërsa Ana heshtëte. Në një moment ai pushoi dhe shtoi:- Më prit aty, e dashur, se po marr autobusin dhe po vij të të marr.

Atë mbasdite e kaluan bashkë, shëtitën përdore, pa folur, ndenjën të përqafuar në divan, qanë të dy.

Të nesërmen Karlo e shoqëroi për në spital, ku do të shtrohej dhe për asnjë minutë nuk ia lëshoi dorën. Anën e shtruan në një dhomë me dritë dhe të pastër ... -Kjo do të jetë shtëpia ime për disa kohë- u mundua të qeshte Ana. U pa pak në pasqyrën përballë. Për herë të parë bukuria e saj iu duk e kërcënuar. Mollë e kuqe me krimbin brenda, mendoi me një ndjenjë trishtimi.

Mbas pak erdhën, e morën dhe e shoqëruan për të bërë biopsinë, që tashmë bëhej brenda ditës me mjetet moderne teknologjike. Për fat të keq konstatimi ishte drejtë. Nga ajo ditë nisi kalvari i Anës dhe i familjarëve të saj... Pasi iu nënshtrua operacionit gjatë të cilit i hoqën një pjesë të mirë të gjirit, filloi cikli i kemioterpisë. Lodhjen dhe këputjen e madhe fizike e shoqëroi humbja e flokëve, që për një grua të bukur përbën një dramë më vete. Nuk shikohej dot në pasqyrë, se i dukej vetja si një pemë që i kanë rënë gjethet. Filluan ditë, javë e muaj të rëndë e të vështirë fizikisht e psikologjikisht. I duhej të luftonte me sëmundjen dhe me veten për t'u bindur që kishte aq forca sa ta kapërcente situatën. Pas përtëritjes së energjive dhe daljes së flokëve, ndjeu se e dashuronte jetën me gjithë forcën që kishte. Nisi sërish të vishej bukur, të bënte atë makiazhin që ia evidentonte hiret femërore, të shëtiste me biçikletë parqeve e lulishteve të qytetit, madje edhe fshatrave përreth, u buzëqeshte njerëzve edhe të panjohur e këndonte këngë të moshës së saj të rinisë. I kërkoi Karlos të bënin dy-tre udhëtime në kryeqytetet më të bukura të Europës, ku entuziazmi i saj ishte i pashterrueshëm në asnjë çast. Nisi një stinë e re edhe e marrëdhënieve të tyre intime e fëmijët nuk dinin si t'i gëzoheshin mamasë që dukej sikur rinohej çdo ditë. Ja, kështu kaloi një vit nga operacioni...

Tani ajo po shkonte të bënte këtë ekzaminim për të parë nëse trupi i saj nuk ishte më një mollë e krimbur apo qelizat tumorale kishin hedhur rrënjë përsëri. Entuziazmit të ditëve të tjera ia kishte zënë vendin kjo përhumbje, që ishte e natyrshme. Ishte si në ato ditët e universitetit, kur rrugës për në provim gjithnjë përhumbej se nuk donte ta mendonte derisa të hynte në sallë. Veçse këtë radhë provimi ishte më i vështirë, pasi kishte si notë jetën e saj.

Në derën e klinikës po i priste një djalë i ri, i cili i shoqëroi për në sdudion ku po i priste profesori.

-Mirdita profesor!

-Mirdita,- përshëndeti ai me dashamirësi.

-Ja, kjo është kartela ime klinike,- tha Ana e ia zgjati. Ai e hapi dhe e vëzhgoi me kujdes faqe për faqe ... -Këto janë edhe analizat e fundit,- shpejtoi të thoshte Ana...

- Ok. -Përgatitu,- i tha profesori tek shkoi të bënte gati aparaturën me të cilën do t'i bënin kontrollin. Profesori e ekzaminoi gjatë e gjatë dhe kaloi në dhomën tjetër, duke i lënë të prisnin. Kaluan përsëri minuta e minuta të tëra, që dukeshin një pafundësi dhe Anës sa nuk po i dilte zemra nga vendi. Ajo u vesh me duart që i dridheshin dhe Karlo mundohej ta ndihmonte por ishte më i zbehtë se ajo. Në një moment e tërhoqi pas vetes, e puthi në flokë dhe i pëshpëriti në vesh:- Çdo gjë do shkojë mirë, rri e qetë...

U çapitën në sdudio ku po i priste profesori...Ai ngriti kokën mengadalë, i vështroi përmes syzave duke buzëqeshur dhe tha:-Betejën e parë e kemi fituar. Përgëzime ju dhe ekipit që ju ka ndjekur ...

Ana u këput në karrige dhe përsëri lotët i mbuluan faqet. Por këtë herë ishin lotë gëzimi. Falënderoi profesorin dhe sapo u gjendën në rrugë iu hodh në qafë Karlos duke bërtitur:- Ia dolëm mbanëëë! Ia dolëm mbanëëë ... Ajo ishte dita më e bukur e jetës së saj. Tek ecnin rrugës së kthimit për në shtëpi ajo shikonte gra e nuse të reja dhe u thërriste nga xhami i makinës:- E keni bërë kontrollin e mamografisë? Ju lutem bëjeni! Bëjeni! Jeta është e bukur. E buzëqeshjen e saj bashkë me flokët i rrëmbente era.