Krah për krah me një shqiponjë

PO UDHETOJ ME NJË SHQIPONJË 
LART NË PEJË E NË RUGOVË

U mbyt syni...
Hutue fjala,
Krah për krah me një shqiponjë,
Dehur sot
N`bukuri të rralla,
Lart në Pejë e në Rugovë... 

Ardhur miq ,
Udhëtar prej Fieri,
“Udhes Kombit” ba tufan,
Sipër majash,
qeshi dielli,
shpirti bujar Pejan...

Fjalë më fjalë,
Dije me dije,
Sofrës dritës ul në kuvend,
Pejë, o zemër,
Nur dhe hije,
Ti princeshë tretur në gazmend.



GJETA NJË VARG TË RËNË PREJ XHEPI

Kalldremeve rreth Dukagjinit,
Gurve të moçëm pjekë prej Dielli,
Gjeta një varg , si tamël gjinit,
Një varg fjalesh rënë prej xhepit.

Alpesh mbetun si valë detit
Vesë e artë në ag të mëngjesit,
Kputë prej kurmit, atit, mjeshtrit,
Bash prej shpirtit Azem Shkrelit.

Unë po them deti në alpe,
Se gabova, jo s`po tutem,
Njëmijë rreze sot m`i fale,
Azem Shkreli, të përulem.

Maja, majes po i çon fjalë,
Zani trollit gjithëkund del,
Ti je dielli te Lumbardhi,
Ti je bora mbi Shkëlzen.

Ti na mbete dritë e fjalë,
monument, fryma e artit
Ti je rrënjë e ti je ball,
Kombit, si xherdan i arit!!



FILOZOFIN PRIJTAR TË PARË

Derë më derë, konak më konak,
Preka gur, dushk edhe barë,
Preka lule, kuq zambakë,
Shkulma të arta mbi Lumbardh.

Preka shpirtin e lahutës,
Kullave ku rron legjënda,
Rugovës, livadhit dhe rudes,
Pelegrin, shtegtar unë mbeta,

Hurba kulloshtër prej hanes,
Urti shekujsh votrsh mblodha,
Ku u rrit në djep të nanës,
Prijtari Ibrahim Rugova !

Ku u rrit, ku piu atdhe,
Si shqiponja mbi krah ere,
Te prek shenjat ku i le,
Filozof i kohës moderne !

Marr kto shënja drumit thellë
Marr lavdinë, me nur e doka,
Lajmroj botën derë më derë,
Kam marr dritë nga Ibrahim Rugova..



KUSH IA NJOMË BUZËT PEJES

Shalli i bardhë si bora në bjeshkë,
Lidhur hijeshëm rrethit krejes,
nëpër vlime e kohës eshkë,
kush ia njomë buzët Pejes ?!

Kush e mban këtë zanë freskore,
Kush ia heq djersën të balli,
Kush e merr nusen për dore,
Dhenderr i ri, gjithmonë Lumbardhi...

Ai gurgullon prej pishash
Valza të arta muzg, mëngjes,
O Lunbardh, Omer epikash,
Ajkunë - Peja, pa ty vdes...



FALMESHENDETE PREJ MERTURI

Krahet shtri në Myzeqe,
Rranjë të forta n`fis Merturi,
Herë mbi tokë, herë mbi re,
Zbardhun thinjash, një thep guri.

Një gur bjeshke, i latue,
Si në mulli guri i blojes,
Vi si mik fort i dishërue,
në luginat e Rugovës.

Vi t`i thëm Pejes një fjalë,
Fjalë për bjeshkë edhe për vrrin:
- Bekim paçi, fati t`bardhë,
Falmeshendet prej fisit tim !