 |
| Xhevrije (Kurteshi) Nimani |
EJA
Ka kohë që nuk ke ardhur
Pritjen tënde dhe qielli e ndjeu,
Lotoi gjithë stinës së verës
Për dhembëshurinë e mungesën tënde.
Ditët e zakonshme me vapë vere
Këtë vit ishin të freskëta e me shi,
Sepse deshën që lulet e verës
Të mos i vyshk era e moti.
Tani eja, është koha jote
Mos e lë stinën prap të lotoj për ty,
Bukurin e luleve ta ruajtën
Se je pjesë e kësaj toke dhe ti.
Porten si zakonisht, të hapur e ke
Ajo nuk mbyllet kurrë për ty,
Dhe era e luleve me ngjyra ylberi
Do ta mbush shpirtin plot lumturi.
FJALA…
Fjalë që shërojnë plagë
dhe zemrën lumturojnë,
në agime të freskëta
ditën e mirë fillojnë.
Fjalë që ndalojnë lotin
dhe buzëqeshjen kthejnë,
për nënat te pragu i derës
që bijtë e tyre i presin.
Fjalë e fjalë të mira
për ty mërgimtar,
malli për atdheun
kurrë nuk ka të ndal.
Fjalë e fjalë të ëmbla
për të sëmurin në shtrat,
dhe për të moshuarin
që kohën çdo ditë e mat.
Fjalë e fjalë shprese
për gjithë njerëzinë,
të harrojmë brenga e vuajtje
dhe të gëzojmë lumturinë.
PIKA IME E DOBËT
Ti më je pika ime e dobët
Atdheu im i shtrenjtë,
Je vet gjaku
Që më rrjedh ndër vena.
Je frymëmarrja ime
Oksigjen që thith çdo ditë,
Kur ty të shoh mirë
Bëhem flutur me krahë.
Ti më je retinë syri
Që të ruaj ngado që shkoj,
Je më i bukuri në gjithë botën
Keshtu unë gjithmonë dua të të shoh.
PRANVERË NË SYTË E TU
Kurban tu bëfsha
Për sytë e tu pranverë,
Gjithë bukuria e natyrës
Ka hyr në ta e nuk del.
Në sytë e ty
Shpirti gjenë qetësi,
Ëndërrat e djallëzuara
Kthehen në lumturi.
Në sytë e tu çel pranvera
Bleruar me lule e gjethe mali,
Njomur me vesën e luleve
Mëngjeseve të majit.
Në sytë e tu dielli ngroh
Shpirtin e trazuar,
Hëna e kulluar lëshon dritë
Natën për ta zbukuruar.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen