 |
Valbona AHMETI |
Valbona Ahmeti
POETET
Vlerësojnë mirë peshën e fjalës
shenojnë brengat me shtizën e zemrës
në ngjyra shpirti zhytin penën
të drithëroj vargu ndër deje
kur vetmia qan në heshtje
me vargun e tyre zvogëlojnë dete
kur dashuria iu troket në zemër
përqafojnë muzat, thurin perlat
kur frymëzohen thellë në shpirt
fluturojnë shtigjeve bëjnë mrekullitë
kur mallohen për bukurit
dinë t'i fundosin edhe gjithësitë
kur shpresa thyhet i mbyt mashtrimi
përpëlitën si peshku pa ujë
se pranon dot bota e tyre zhgënjimin
i klithin penës të bëj bujë
kur poetëve i lëndohet Atdheu
si të krisur harlisën deri n'zenit
për një t' ardhme të ndriçuar
mbajnë kuvend me yjësitë
DERI N'AMSHIM
Rrugës t'përgjumur t'atij qyteti
u deshëm shumë n'atë verë
n'çatit e vjetra pikonte shi
në buzët tona lëng qershi
zë s'dëgjohej në qytet
natë me shi na tradhtonte
nga trupi yt isha dehur
nga puthja, prekja që më dhuroje
sa pika shiu xhamin trokisnin
ne më shumë puthje falnim
zgjuar ishim gjerë n'agim
n'gjoks mbaja engjëllin tim
shiu s'ndalej për çudi
trupi yt plot hijeshi
floku i shprishur mbi gjoksin tim
s'doja të ngrihem deri n'agim
Valbona
Valbona Ahmeti
Nënë Hyjneshë
Ka zbritur nga qielli kaltëror
Shpirti i bukur engjëllor
Ëmbëlsia e fjalës se Saj hoje mjalti
Bukuri e rrallë dhunti nga zoti
Në hiret e fytyrës
Ka të lulëzuar beharin
Për çdo dhimbje është lule balsami
Në buzëqeshjen engjëllore
Ka qiellin e paqësuar
Nënë hyjneshë det i qetësuar
Të gatuar në shpirtë ka dashurinë
Në dritën vezulluese të syve ia gjenë lumturinë
Dora ledhatuese e saj
Vjen të merr si një meteor
Të përkund në ëndrra me yjet qiellor
Nënë Hyjneshë
Netëve të gjata pa gjumë
Mban hënën zgjuar n'përgjim
Në çdo cep të botës na mbron yti bekim.
ZËRA SHPRESE
Këtë liri me shekuj kemi ëndërruar
Jetë e porsa lindur zgjohet hidhur
Ëndrrat mbetën përralla harbuar qiejve
Vrullin rinor vrasin dëshirat cunguar
Avazi i mërgimit është shortuar
N'shpirt gërryen gërmadhë shtegtimi
N'këtë liri të posalindur
Dëshirës së moçme iu vu pikëllimi
Pranverat ngulfatur me premtime
Lulet nxjerrin sythin diku tretur
Dryni shekullor hap shtegun e udhëtimit
Zëra shprese kalërojnë mbytur
Valbona Ahmeti
Valbona
Valbona Ahmeti
Fshehtësitë e shpirtit
Shumë jam lutur t' kem një rast
t' m' i thërmosh ndjenjat e mia
aq shumë desha t'më shtrëngosh në krahë
t'a kuptosh se ç'është dashuria
aq shumë desha t'shkrihem tek ty
ëndrrën time ta përqafoj
t'i freskoj buzët zhuritur
yjet e natës t'na bëjnë rojë
po ashtu iu luta hënës
vetëm një natë t'më bëjë konak
t'i shpalosë fshehtësitë e shpirtit
shekuj nata të na zgjas
desha shumë të njohë parajsën
n' qiellin me yje e kërkova
gjithë atë ndjenjë që gjatë e desha
n' buzët tua e shijova.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen