Buqet poetike nga Rabije Bytyqi

Rabije BYTYQI

Imazh i pakthyer

 Në këtë natë shikoj yje pambarim
dhe hapa,
që trokasin larg pështjellim.
Të kërkoj kudo,
por më kot
humbe errësirës së natës pafund.
Nuk po shkruaj më gjatë, më shumë
veç dy vargje të lira, 
për imazhet e kohëve të paskthyera.


Jeta

Sa lehtë të shkruash për ty,
por sa vështirë të përaballesh
betejë e përhershme,
ku mund të fitosh, por dhe shumë të humbësh.
Ditët e netët e kësaj bote të egër,
të vrarë e të lënduar
na përflakin furtunës pandaluar.
…, dhe se vetë Zoti e ka shkruar:
Askush s'mund të luftoj kundër fatit të caktuar.
Kënaqu me çfarë ke, mos lakmo më shumë.
Jeta ikën shpejt
e ne s'do të jemi një ditë askund…


Pritje e pa shpresë

Prushi ndez flakën
dhe dielli përvëlues djeg mallin e pritjes.
Heshtja jote vret rënd zemrën time,
shikimi yt refleksion ndjenje dhe prej largësie.
Zemra që të priti u ligështua .
Shkrepsja që të dhashë dikur më dogji shpirtin .
E hirtorja, e vogla kujtim, 
për ditë nga pak po mbledh hirin ...


Loti Pa Peshore
(Politika Globale )

Muzgu në çast më ngacmon
Qetësi absolute nuk paska sot, 
Mjegulla turbullon qiellin e errësuar .
.Sonte, as yjet nuk paskan ndriçuar! 
Hënë, moj ku vallë sonte je strukur ? 
Errësira ka hyrë gjer te kafshata e bukës
Muza ime e dashur nga ta nis sonte me ty
Bota po shkatërrohet e ne nuk kemi sy
Kjo jete paska njerëz që jetojnë në çmenduri 
Jo, jo , nga shtazët, po nga shtazët njeri.
Loti del nga plaga e nuk ka peshore
Jo jo nuk ka numërohen dhimbjet nga trupi
Matês nuk ka kur nënat vajtojnë 
S'ka fletore që i përshkruan këtë njollë turpi
Duhen miliona fletë për klithmat e vdekjes mizore..
Sa lumenj ngjyrë gjaku paska në oborre!...
Ahh, politikë e çmendur, njerëz të uritur 
Mendoni një vëlla për krimin që paska goditur
Dora , gjakatarë nuk ka. ndaj jepuani lirinë 
Engjëjt të fluturojnë të prekin lumturinë
Vdekje mos ju shkaktoni, po të mbillni paqe në botë
. Këngën ta këndojmë kur sytë mbushen me lotë 
U lag fletorja ime çështë kjo padrejtsi
Pse këta engjëj të zotit që më japin frymëzim
As dheu i errët engjëjt s’i pranon
Fëmijët duhet rritur, askush s;e mendon
Plagë më mori shpirti tmerrin s’e duron!! 
larg po ikin vdesin rrugëve të shpëtimit !! 
Njerëzit e pafajshëm shkojnë mes lëngimit
Prapë përgjigjja mungon kur shkruan në fletë 
Çfarë do të ndodhë në ditën e re?
Oo zot, pse nuk i ndal këto bisha njeri 
Ti që .krijove njerëzimin mos najep tërbim
Ah, muza ime mos ,të lutem, moss!!
Zmadho plagën time, laj poezinë me lotë!

17.11.2016