 |
Laureta Osmani |
(Dedikim)
E dini, letërsia është bota më e pastërt e shpirtit të bukur njerëzor?!... në letërsi mbizotërojnë leximi dhe shkrimi që kanë kurorëzim LİBRİN - mikun më të madh të çdo individi, ai kur lexohet është mësuesi më i qetë, më i denjë dhe më durimtar, ndërsa kur shkruhet është nxënësi më kurioz dhe i etshëm për atë që vlon përbrenda mendjes dhe zemrës së individit, prandaj është pasuri që as nuk blihet dhe as nuk shitet, vetëm fitohet dhe dhurohet, nën përcjelljen e respektit dhe dashurisë, ndaj këtu hidhet edhe gëzimi i tepërt edhe hidhërimi i tepërt, pa pasur nevojë të ndërmjetësohet me fjalë, me ato të cilat vrasin në pakthimësi... mu këtu, unë gjeta veten time dhe vazhdoj të jetojë në këtë frymë letrare, madje deri në fund të pafundësisë!
Ju, shkronjat e mia, që ju hedh çdo mëngjes dhe çdo mbrëmje në letra të bardha, ju kam treguar dhe rrëfyer çdo gjë që kam pasur brenda vetes... por sot, sot do t'ju dëfrejë për një shembull prej vërteti. Në të vërtet, të gjithë ne e dimë se duhet të qëndrojmë larg duhanit, alkoolit, drogës, prostitucionit, lojërave të fatit, inatit, xhelozisë dhe shoqërisë jo të dobishme, ngase janë edhe krim edhe mëkat, mbi të gjitha janë pasqyrë negative e çdo individi para opinionit e botës, mirëpo leximi nuk mjafton, sepse nga fjala ”e di”, deri tek ajo ”e kam kuptuar”, qëndron një oqean i tërë, prandaj sikurse në gjykatë që duhen fakte për të dëshmuar, ashtu edhe në përditshmëri gjërat duhet t’i shohim e t’i ndëgjojmë me prezencën tonë aty për aty për t’i kuptuar më mirë, ngase një i ditur flet çfarë ka lexuar e një i vuajtur flet çfarë ka jetuar, andaj përvoja është shkolla më e mirë, dhe një djalosh i tillë në një moshë të re, i pasur me vlera pozitive, posedues i virtyteve njerëzore, i dashur për të gjithë, bartës i një bagazhi të gjerë diturie është edhe miku im i ngushtë, krahu im i djathtë, motivi im, është vëllau im, është Ardian Baftiu, madhnisë të së cilit i përulem me konsideratë të veçantë dhe me nderimet e mia më të mëdha.
Të dashur lexues, mendimi pozitiv dhe vlerësimi adekuat janë rrugëtimi i denjë drejt suksesit në synimet tuaja, prandaj asnjëherë për askënd dhe për asgjë mos paragjykoni ngase akush dhe asgjë nuk është brenda, siç është jashtë!
Personalisht, i çmojë shumë njerëzit të cilët kontribojnë në zhvillimin e diturisë së një shoqërie, mirëpo një shembull i tillë si Ardiani, pa mëdyshje se meriton duartrokitje, lavdata, mirënjohje e dekorata në çdo hap, kudo e kurdo sepse vepër hyjnore është të ndryshohet qoftë edhe një qenie, por të gëzosh respektin dhe dashurinë e një komuniteti të tërë, don të thotë që ekzistenca jote është shumë e rëndësishme, madje edhe e domosdoshme sepse shpirti nuk ngopet kurr nga mirësia.
Kam nderin dhe kënaqësin që e njoh nga afër e që kam patur rastin ta takoja... sepse, sepse ka një zemër të madhe, aq të madhe, sa që... nuk e di, më falni, e kam patjetër të shkruaj dhe të botoj roman për të, nga se nuk mjafton asgjë për të.
Ardian, e di, shumë njerëz kanë ndryshuar rrugëtimet e tyre nga devijimi në atë të ndriçuar, madje falë teje dhe asnjëherë nuk ta thanë në sy, jo sepse nuk donin të të falenderoheshin apo sepse ta kishin zilinë, por sepse nuk ju dha rasti.
Nënë Tereza, pati thënë:
”Nëse dëshiron ta ndryshosh botën, shko në shtëpi dhe duaje familjen tënde”
Ndërsa, Viktor Hygo, pati thënë:
”Që të ndryshosh botën, ndrysho veten”
...dhe ti i bëre që të dyjat, andaj edhe u bëre fener ndriçimi në të dinjitetshmen e duhur dhe të përjetshmen e bekuar!
Falemnderit që ekziston dhe na nderon... je shembull për të gjithë, je ai që na e dhuron krenarin para të tjerëve.
Familja dhe shoqëria të duan dhe të nderojnë... vazhdojmë të të duam edhe dhjetra dekada në mesin tonë, kështu të shëndetshëm, punëtor, të vullnetshëm, të moralshëm dhe të palodhur.
Ndryshimet e mëdha, zakonisht ndodhin nga gjëra e njerëz të vegjël!
Asnjëherë nuk do ta harroj:
”Lauretë, dinakëria më e madhe për njeriun në kontrast është kur dikush të gënjen, ti e di, dhe i beson, sepse e do”... dhe qindra këshilla e kritika të tjera...
mbetesh i papërsëritshëm!
Vëllau im, si ti, botës i duhen një mijë (1.000), klonë... kemi vërtetë nevoj.
Vazhdojmë kështu kahera...
Laureta Osmani,
20 korrik 2018, e premte,
Mesditë, Velipojë.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen