1. AMORE MIO
Një jetë prita
të dalë nga teatri
për t’u murosur
në jetë
në dashuri
në muzikë
në pikturë
në ty
Mbylla derën e dhomës së gjakut
kur filluam
të bejmë gjera të të rriturëve
dhe
para se t’ja krisnim këngës
ndërsa tupani binte
(bum, bababum, bababum)
të mos dalë jashtë meje
dhe të ikë atje…( te Len’or)
era e frymës tëndë.
2. MOS ME T’PA
Njërin sy ja fala kohës
tjetrin ta fala ty
domethënë
u bëra e verbër pse desha
nuk linda ashtu.
Hallall
ty dhe kohës
nuk jam pendue,
as frikë nuk kam
që mund të përplasem
për ndonjë lis e të thyej hund e buzë.
Dhimbja ime është ajo
që mund të trupoj në oborr tëndin
e mos me t’pa
he, medet…
…mos me t’pa.
3. DIJE
Ky vit s’ka me më marrë me vete
veç këtë verë,
dije.
Ky vit ka me i marrë me vete
edhe emrat e krejt atyre
që nuki kam takuar
gjatë të korrurave të grurit,
emrit tim
si dihet…
siç ka thënë, Davudi:
“ Nëse jetoj edhe vitin që vjen,
do të agjëroj ditën e nëntë dhe
të dhjetë të (h)ashureve”.
4.MOS QAJ PËR IKJEN TIME
Unë nuk isha asnjëherë me ty
Ajo që ta thau lotin
Ishte një erë pranvere
Ajo që ta ngrohi shtratin
Ishte një ëndërr dhjetori
Ajo që ta shtroi tryezën
Ishte një motër nderi
Mos qaj për ikjen time
Unë nuk jam ajo që ti e qan.
5. POEZI
Dje
ishe puthja e parë
e mëngjesit shkurtabiq.
Sot
je ngushllimi
i netëve të pamata.
Nesër
Oh! Nesër do të jesh
mish-gjaku i fjalës sime.
6. ÇASTE VETMIE PËR ZGJIDHJE, JO KUSHTEZIM
Nata është më e zezë kur të dal hëna,
kjo natë për shembull,
do yje të zbehta po' e shoqërojnë
me ta shti gishtin n’sy nuk sheh
as ti e as vetmia
që lidh zemrat e na shoqëron në këtë botë.
Në mendje një dritë tallet pa na nda
don që ta ndjekim
ndërsa tymi e verbëron…
nuk ka tjetër
pos me u mbajtë për dore me terrin
e me përkëdhel të bardhën në ëndërr
po'…ani
se ndërron prap hëna e dalin yje tjerë
kthehet pamja
vdes vetmia
e bashkë me të edhe ti
e zeza, unë.
7. NE, NJEREZIT E LETRAVE
Në jetë, erdhëm lakuriq
Jetuam të mbuluar me rrjedha ngjyrash
Ikëm të arnuar me ndonjë fije ëndërre, aty- këtu
Na vajtuam mungesën
Edhe pse s’na takuan asnjëherë.
8. ÇKA S’BËRA
Bëra, çka s’bëra
për të mbajtur gjallë dashurinë tonë;
pushova në krahërorin e një burri të huaj
që ty të mos rëndoj pesha e trupit tim të vdekur,
shpika fjalorin sy-duar, sy-faqe
që ty të mos mungoje zëri, gjuha ime,
ika, ika larg e më larg prej teje
që ti të mos marrësh n’thua në këmbët e mia…
i kemi duart të gjata - të thash
e mbahemi përdore…sa herë që don të vret vetëtima,
po' i lë ndjenjat të lëshohen lireshëm…kudo
në kup të qiellit bërtita.
dhe tu dorëzova…po' bre…tu dorëzova
si gruaja dhimbjes gjatë lindjes së një fëmije
dhe nuk harrova..jo bre…nuk harrova
dashuritë e mëdha
kanë qasje të lirë.
9. KËSHTU MË KANË MËSUAR TË BËJ PËR TË VDEKURIT
Çdo natë e ndeza nga një qiri
Me formë ndryshe,
me ngjyrë ndryshe,
me erë ndryshe.
Qiriun e kuq e ndeza
për ti berë dritë zemrës tënde.
Qiriun e vedhë e ndeza
për të larguar errësirën para syve tu.
Qiriun e bardhë e ndeza …s’di pse
( kështu më kanë mësuar të bëj për të vdekurit).
Qiriun e zi e ndeza
për të shkruar këtë letër.
Heuuu,
edhe sa qirinjë duhet ti ndezi,
ti për me m’pa.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen