Alketa Lamaj : Buqetë poetike

Alketa Lamaj

 

ME LINI TE GABOJ...

Pse tua mbyllësh derën në fytyrë gabimeve?!

E ke ndarë mendjen tu japësh fund mësimeve?!

Po ec aty dhe gabo sa më shumë…

Apo mos do të kalosh gjithë jetën në gjumë?!

Mos të gënjej mendja se je ndryshe nga të tjerët?!

Si nuk e ke kuptuar këtë gjë më herët?!

Kush ishin ata që të kërkuan te jesh perfekt?!

Na lër rehat të jetojmë këtë jetë!

Bëj gabim pas gabimi do të thosha unë!

Hapi vetes sa më shumë punë!

E mira është mos të bësh gabime të përsëritura!

Rezultatet e tyre janë të ditura!

Unë shkrihem gazit me gabimet e mia.

Asnjë detaj nga ato nuk do të fshija!

Ajo që iku nuk kthehet më sot,

Ke të ardhmen në duar, dakort?!

Gabimi më i madh është të mos bësh gabime!

Zero frikë, asgjë e bukur nuk arrihet pa dështime!

Dhe një gjë tjetër të thënë nga të tjerët dëgjo:

“Po të kapën me presh në dorë, prano“.

SHTERNGAT Z BORES

Jepi më godit,

Kam arritur në një pikë që s’të kam më frikë!

Më godit me dorë, këmbë, kokë,

Derisa pa ndienja të bie në tokë!

Edhe pa forcë do çohem në këmbë!

Do duroj edhe kur dhemb!

Jam një dështake që ringrihet gjithmonë!

Kurrë, kurrë s’do heq dorë!

Jepi më godit fortë, fortë, më fortë!

Vetëm të lutem mos më prek në kokë!

Sepse aty veten se ndihmoj më dot!

Jepi, je e lirë, më kamxhiko, gjymto!

Alketa

Alketa Lamaj

Nuk rri dot pa të parë

Të vura unë re ty,

kur në turmë kërkoje veç sytë e mi.

Dhe ta dish që nga ajo ditë,

nga mendja s’mu shqitën kurrë ata sytë!

Ata ishin plotë jetë e shkëlqenin,

të vërtetën me zë të lartë rrefenin.

Shkëlqenin më shumë se yjet në qiell.

Po ku ishe fshehur ti o diell?!

Qëkur u takuan sytë atë ditë, 

ndodhi një nga mrekullitë. 

Shikimet e bukura, plotë ëmbëlsi, 

të bënë njeriun më të veçantë ty.

Pse ashtu më shikon?

Po për dreq pse bën sikur s’kupton?

A nuk të thanë gjithçka sytë?!

Kanë nevojë për shumë fjalë dashuritë?!

Ti më kupton shumë mirë…

Nga sytë më zbërthen shpirtin e dlirë.

E kur të rreshtësh së më shikuari,

Do të kuptoj që kam rreshtur së ekzistuari.

ÇOHU MA..!

O ma çohu të shikosh njëherë vërdallë!

Unë kam bërë një djalë, me ma i fillojnë gërmat e parë!

Çohu të shikosh sa gjërat kanë ndryshuar!

As nuk ke për ta besuar!

O ma çohu të shikosh edhe njëherë vërdallë!

Për një çast të jetojmë sikur të ishe gjallë!

Po vajte kaq vite moj ma pa na parë?!

A të treti ai varr?!

Çohu, kam ardhur të të zgjoj!

Asnjë nuk dua të dëgjoj!

Çohu të hedhim një valle!

Këtë herë do jetë pa halle!

Do të çoj me zor!

Vetëm një çast po të kërkoj…

Dhe më pas, vetë me dhe do të mbuloj!

Vallë shumë po të kërkoj?!