Buqetë poetike nga Luljeta Selimi Berisha

Luljeta Selimi Berisha

Kthimit tënd i ika

Kthimit tend i ika

Ora vjedh kohën time 

Tërë natën 

Ç’kërkon përsëri 

Fytyra jote e shformuar

Në kujtimin tim

Unë i ika kthimit tend

Ti i dehur do të vdesësh 

Buzëqeshejnë time pa e gjetur

Kurrë më.

Roje 

Erdhe në detin e gjakosur

Një mijë e nëntëqind e tedhjetë

e nëntë

derisa prisja një kengë kushtrimi

erdha 

ma vodhe qetësinë

tani je 

roje në jetën time.

Si poete që jam

do bëjë një këngë nga gjaku im

për ty Kosova ime e të gjitha kohërave 

ne ngecim dhe s’kemi nga të ikim 

të shohim çka shkruan historia

çka do të thonë gazetat 

a do të ndalet jeta . 

Kur ne qajmë e bërtasim 

a do të na shkulin zërin

a do të na thithin gjakun

a do të na verbojnë

a vetëm të na masakrojnë .

Kur kënga jonë të buqët 

Ti shohim si ikin fëlliqësirat 

Kur loti ma shter burinë 

A do të vinë ditë ma të mira 

Si poete që jam 

Do ta nxjerr njërin sy dhe të ia fal vendit tim 

Do shkurtoj gjuhën ti bëjë të flasin për drejtësi

Do shkul zemrën tim, që të ketë dashuri 

Nuk jetohet me panjerëzi .

Jo vetëm, vetëm dashuri

Dhoma është renduar nga pikturat tona 

Si moti dhe ajri në dhomën me një dritare 

Një fëmije i sapolindur shikon dhe trishtohet 

Duket se koha me s’regjistrohet 

Qielli skuqet e ngryset, grindet me retë

Trishtimi me dike flet, palos eshtrat e përziera 

Gjethet e prishin rrugën e nisur nder shekuj 

Si ta quajmë këtë qe po e jetojmë 

Është zbehur e qarë dera nga pagjumësia 

Dhe eshtrat që mbeten pa zgjedhur enigmën

Dhe varret pa emër e nuse pa nusëri

Fëmijë bonjakë, verë derdhur në gotë

Lira do sakrificë, ndjesi, gjurmë , lashtësi 

Jo vetëm, vetëm dashuri .

Për miqtë e letrës

nuk qenka ashtu vajza ime 

siç thuhet gjithnjë

mund të kesh miq të mirë, 

por ata a të kanë ty 

ne ecëm pa frikë skaj lumit të turbulluar 

e bora që binte mbi ne aspak s’na u kujtua 

ne ndërtuam rrugë për vete , 

për miqtë e për njerëz të mirë

të behët miku armik 

qenka mjaftë vështir

unë me s’preku faqe me dorë 

as bukën se ndaj më askënd 

më s’laje plagët e njerëzve 

e dëshpëruar shumë jam 

miqësi nga letra u ngopa 

tash me s’shpenzoj dashuri kot 

do numëroj mirë hapat e mia 

miqtë do ti vejë në kandar 

unë do eci në rrugë pa kthesa 

se s’jam nen pa djalë.

Lutje pranverës

Mos ik edhe e herë të lutem 

Dua të rrish gjithnjë 

Ta marr këngën e ngrohësin 

Me ty dua të pi.

Mos shko rri me mua 

Sepse të duam shumë 

Unë bëjë kafe e raki 

E ti më vë në gjumë.

Rri këtej, o eja prapë

Kush gjykim nuk ka për ty 

mjafton të jesh ti 

ujë , lëng dashuri. 

01.09. 2013